Asertywność - z czym to się je?

Asertywność to przede wszystkim zdolność bycia sobą w relacjach z innymi, a także umiejętność wyrażania przekonań, uczuć, myśli, w taki sposób, który nie jest dla innych raniący. Osoba asertywna ma świadomość prawa do bycia sobą. Warto zwrócić uwagę, że asertywność nie może być utożsamiana z egoizmem, bezwzględnością, z nieliczeniem się z innymi. Asertywność oznacza korzystanie z własnych praw i przywilejów bez naruszania praw drugiej strony. Asertywności nie należy mylić z agresją, uległością ani biernością! Asertywność to postawa, w której człowiek ma poczucie, że jego potrzeby, uczucia i prawa są tak samo ważne jak innych ludzi. Nie manipuluje i nie ulega manipulacji, nie szantażuje i nie ma poczucia bycia szantażowanym, nie wywiera presji na otoczeniu. Wymaga szacunku do siebie oraz do innych. Ważnym czynnikiem odróżniającym postawę asertywną od agresywnej jest umiejętność postawienia się na miejscu drugiej osoby. Zachowywanie się w sposób asertywny nie jest łatwe. Zarówno postawa agresywna jak i uległa są bardziej naturalne. Podczas kłótni chcemy jak najszybciej rozładować emocje, trudno nam je opanować, dlatego często pojawia się podniesiony głos czy słowa, których później żałujemy. Z kolei, gdy ktoś nas o coś długo prosi, czujemy się niejako jakby pod naciskiem i w celu uniknięcia konfliktu często zgadzamy się dla „świętego spokoju”, jednocześnie zachowaniem tym komunikujemy, że stawiamy interesy czyjeś ponad swoje własne. Zachowanie asertywne wymaga pewnej inteligencji emocjonalnej, umiejętności komunikacji interpersonalnej, empatii, stanowczości oraz zdolności osiągania celów bez naruszania praw i granic drugiej osoby.